Η ιδέα αυτή που αρχίζει σταδιακά να διαμορφώνεται σε μία εναλλακτική πρόταση για την εξέλιξη των γεωπολιτικών ισορροπιών στην περιοχή, θυμίζει έντονα τη Βαλκανική Συμμαχία του 1912 όπου και πάλι βασικός στόχος ήταν η αντιμετώπιση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από τις τέσσερις χριστιανικές χώρες των Βαλκανίων.

Και αυτό διότι σήμερα όπως και τότε καμία χώρα από μόνη της δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει σε ένα ανταγωνισμό με την Οθωμανική Αυτοκρατορία την πλέον ισχυρή δύναμη στην περιοχή. Στα Βαλκάνια και στην Αν Μεσόγειο του σήμερα η πρωτοκαθεδρία της Τουρκίας δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από καμία χώρα όταν ενεργεί μόνη της, θεωρεί το Ισραήλ.

Τόσο η Ρουμανία, όσο και η Βουλγαρία δεν μπορούν να ανταγωνιστούν γεωπολιτικά την Τουρκία λόγω της υπεροχής της τελευταίας από άποψη οικονομική στρατιωτική και πολιτική. Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια αγωνίζεται να αποφύγει την χρεοκοπία και την επακόλουθη οικονομική και κοινωνική κατάρρευση. Η Κύπρος ένα κράτος ημικατεχόμενο χωρίς την Ελλάδα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τον τουρκικό οδοστρωτήρα.

Τέλος το στρατιωτικά και πολιτικά ισχυρό Ισραήλ είναι απελπιστικά μόνο του απέναντι σε μία χώρα με πληθυσμό 75 εκατομμυρίων που έχει δημιουργηθεί με δυτικά πρότυπα, της οποίας η οικονομία βρίσκεται σε ανάπτυξη και οι Ένοπλες Δυνάμεις της, έχουν εξοπλιστεί και εκπαιδευτεί με δυτικά πρότυπα.

Η τουρκική δε προκλητικότητα δεν σταματά όπως έχει αποδειχτεί ούτε απέναντι στο Ισραήλ. Η σταδιακή αλλά μεθοδικά οργανωμένη απεξάρτηση της Τουρκίας από τον έλεγχο της Δύσης και πιο ειδικά από τις ΗΠΑ μέσα από την ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανίας και την οικονομικής ανάπτυξης με βάση τα ισλαμικά κεφάλαια δεν αποτελούν θετικές ενδείξεις για το μέλλον όσον αφορά τον πολιτικό έλεγχο της Τουρκίας από τις ΗΠΑ.

Όπως δήλωσε στο ραδιοφωνικό σταθμό τω ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων η υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου Ερατώ Καζάκου Μαρκουλή η Τουρκία πραγματοποίησε στρατιωτικές ασκήσεις στην θαλάσσια περιοχή μεταξύ της Κύπρου και του Ισραήλ απειλώντας ουσιαστικά και τις δυο χώρες. Όπως συμπλήρωσε η Κύπρια ΥΠΕΞ η Τουρκία με τις κινήσεις της αυτές προσπάθησε να αποκτήσει τον έλεγχο της περιοχής της Αν. Μεσογείου, όπου πραγματοποιούνται οι γεωτρήσεις για την εξόρυξη του φυσικού αερίου και του πετρελαίου.

Για την κυβέρνηση του Ισραήλ η προσέγγιση με την Κύπρο και την Ελλάδα αποτέλεσε την απάντηση στην όξυνση των σχέσεων της Άγκυρας με την Ιερουσαλήμ. Σύμφωνα με τους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς του Ισραήλ η Κύπρος θα μπορούσε να αποτελέσει την βάση για την εξαγωγή του φυσικού αερίου που θα παράγεται στην θαλάσσια περιοχή μεταξύ των δύο κρατών στην Ευρώπη.

Η αντίδραση της Τουρκίας στα σχέδια αυτά προκάλεσαν την άμεση απάντηση του Ισραήλ που δεν ξεχνά την εμπλοκή της Τουρκίας στην απόπειρα των ακτιβιστών που επεδίωκαν να προσεγγίσουν τις ακτές της Γάζας τον Μάιο του 2010.

Επιπρόσθετα οι τουρκικές υπερπτήσεις πάνω από το οικόπεδο 12 και οι περίπλους των τουρκικών πλοίων στην θαλάσσια αυτή περιοχή δεν μπορούσαν να παραμείνουν αναπάντητες από το Ισραήλ. Υπό αυτό το πρίσμα η διαμόρφωση ενός άξονα βαλκανικών κρατών που θα εξισορροπούσε την παρουσία της Τουρκίας στην περιοχή, η ενίσχυση των στρατιωτικών σχέσεων του Ισραήλ με την Κύπρο με την υπογραφή συμφωνίας για το ζήτημα της Έρευνας και Διάσωσης στην Αν. Μεσόγειο καθώς και η προοπτική για περιοδική ή και μόνιμη στάθμευση ισραηλινών F-16 στην Πάφο αποτελούν όπως φαίνεται τις επιλογές του Ισραήλ για τον περιορισμό της παρουσίας της Τουρκίας στην περιοχή.

Η μεταστροφή της ισραηλινής εξωτερικής πολιτικής ως προς την Τουρκία με την υιοθέτηση πιο ενεργών κινήσεων θα πρέπει να προβληματίσει την Αθήνα η οποία μέχρι στιγμής παραμένει απλός θεατής κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης που έχει αποσυντονίσει το ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Η νέα ελληνική κυβέρνηση που θα εκλεγεί τον ερχόμενο Απρίλιο θα πρέπει να κατανοήσει την νέα αυτή στροφή της ισραηλινής εξωτερικής πολιτικής και να διαμορφώσει αναλόγως τις κινήσεις της εγκαταλείποντας τη «ιδεοληπτική» και βασισμένη σε προσωπικές σχέσεις, εξωτερική πολιτική αναφορικά με την Τουρκία.

Ο ρεαλισμός και η διάσωση της ελληνικής οικονομίας χωρίς εξαρτήσεις (βλ. κάλεσμα Τουρκίας για οικονομική συνεργασία) θα πρέπει να αποτελέσει το κύριο συστατικό της νέας ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και η αξιοποίηση της προτεινόμενης συνεργασίας με το Ισραήλ στους τομείς ενέργειας και ασφάλειας θεωρείται ότι θα πρέπει να αποτελέσει ένα από τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας ελληνικής κυβέρνησης.
Από την άλλη πλευρά δεν θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι η συνεργασία με το Ισραήλ θα μπορούσε να αποτελέσει την απάντηση στα διαχρονικά προβλήματα Ελλάδας Τουρκίας στην περιοχή της Αν. Μεσογείου. Το Ισραήλ έχει αποδείξει ότι αναγνωρίζει την ελληνική ΑΟΖ.

Αυτό όμως που απομένει είναι η Ελλάδα να εκμαιεύσει την υποστήριξη της Ευρώπης και των ΗΠΑ για την ισχυροποίηση των ελληνικών θέσεων στην Αν. Μεσόγειο, να διασφαλιστεί η ελληνική στρατιωτική παρουσία στην περιοχή, με τελικό βραβείο την αδιάλειπτη και ασφαλή τροφοδοσία της Ευρώπης με φυσικό αέριο.

Πηγή..defencenet.gr