Από την ημέρα του ναυαγίου στις 15 Απριλίου του 1912, όταν το πλοίο βυθίστηκε με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 1517 άτομα, όλοι οι ερευνητές που ασχολήθηκαν με την τραγωδία είχαν την ίδια απορία: Γιατί ο καπετάνιος Έντουαρντ Σμιθ, ο οποίος ήταν από τους πιο έμπειρους της εποχής και είχε περάσει δεκάδες φορές από εκείνα τα νερά, δεν έδωσε την πρέπουσα σημασία στις προειδοποιήσεις για παγόβουνα στην περιοχή όπου έπλεε ο Τιτανικός το μοιραίο βράδυ.

Τώρα, ομάδα Φυσικών και Αστρονόμων από το πανεπιστήμιο του Τέξας, υποστηρίζουν ότι το παγόβουνο που βύθισε τον Τιτανικό ακολούθησε το συγκεκριμένο μοιραίο μονοπάτι λόγω της θέσης της Σελήνης, η οποία βρισκόταν πιο κοντά στη Γη από ποτέ, τα τελευταία 1.400 χρόνια.

Πιο συγκεκριμένα, στις αρχές Ιανουαρίου του 1912 σημειώθηκε το σπάνιο σεληνιακό φαινόμενο, το οποίο δημιούργησε μια τεράστια παλίρροια με αποτέλεσμα τρεις μήνες μετά, πολλά παγόβουνα να εκτοπιστούν από τα ρηχά νερά που τα συγκρατούσαν κοντά στις ακτές της Γροιλανδίας και να κινηθούν προς τις θαλάσσιες οδούς. Συνήθως τα παγόβουνα παραμένουν στη θέση τους και δεν μπορούν να κινηθούν προς τα νότια μέχρι να λιώσουν αρκετά ή να ελευθερωθούν από τις παλίρροιες.

«Ήταν η πλησιέστερη προσέγγιση της Σελήνης στη Γη η οποία μεγιστοποίησε τις παλιρροϊκές δυνάμεις στη Γη. Ίσως αυτό μπορεί να εξηγήσει την πληθώρα των παγόβουνων την άνοιξη του 1912 », τόνισε ο Ντόναλντ Όλσον, μέλος της ομάδας, χαρακτηρίζοντας παράλληλα το συμβάν αξιοσημείωτο.