Ο Λάκης Γαβαλάς είναι εκκεντρικός και γνωρίζει πολύ καλά το παιχνίδι της επικοινωνίας. Στην πρώτη του συνέντευξή μετά την περιπέτεια του μιλάει στο περιοδικό PEOPLE για όλα όσα έζησε.





Σας κλόνισε όλη αυτή η εμπειρία;
Δεν προλαβαίνω να στενοχωρηθώ, γιατί πρέπει να αποδείξω στους πάντες ότι εγώ επιβάλλεται να ανακτήσω τις δυνάμεις μου και να αποπληρώσω τα χρέη μου με μεγάλες δυσκολίες. Τι να κάνω; Να τελματωθώ, να πέσω στην κατάθλιψη; Μα, έτσι, δεν θα βγάλω λεφτά. Δεν ξέρουν ότι άλλος Γαβαλάς δεν θα υπάρξει ποτέ και, αν είναι να βγει κάποιος άλλος, θα πρέπει να περάσουμε άλλα 30 χρόνια καλών εποχών; Στα 30 χρόνια πορείας που έχω, πρέπει να καταδικαστώ με αυτόν τον τρόπο; Έλεος! Και πώς αυτοί θα πάρουν μετά τα λεφτά τους; Με το να κλείσουν κάποιον στη φυλακή; Εγώ, λοιπόν, τους λέω: «Όλη την περιουσία που έχω, όλο το ακίνητο της Κάντζας, να το κάνουν ένα νοσοκομείο!». Ας μου τα πάρουν, αφού τους χρωστάω. Έτσι κι αλλιώς, έχω παραπάνω περιουσία από όσα χρωστάω. Ποτέ δεν αποποιήθηκα των ευθυνών μου. Ας κάνουν κάτι ουσιαστικό και όχι κινήσεις εντυπωσιασμού. Χέστηκα για μένα! Ας φτιάξουν, με αυτά που θα μου πάρουν, ένα νοσοκομείο, ένα σχολείο, να δώσουν βιβλία στα παιδιά.



Δεν θα γίνει «δικαστήριο» μέσα από αυτή τη συνέντευξη, αλλά δεν γίνεται να μην ερωτηθείτε για αυτό με το οποίο εκνευρίστηκε πολύς κόσμος: Πώς γίνεται να χρωστάτε τόσα χρήματα στο δημόσιο, κι εσείς, το βράδυ της Παρασκευής, να διασκεδάζετε στα μπουζούκια;
Γιατί δεν έχω φυτείες με ελιές, δεν πουλάω τυριά και δεν είμαι real estate. Είμαι ένας άνθρωπος που πουλούσε τη μουτσούνα του, και αυτό πρέπει να συνεχίσω να κάνω. Ούτε τη θλίψη μου πλέον δεν μπορώ να κουμαντάρω. Πρέπει να είμαι υγιέστατος και χαρούμενος όταν έρχονται οι ξένοι από το εξωτερικό για να τους διασκεδάζω και να τους δείχνω κάτι άλλο. Κάτι χαρούμενο. Να βάλω μαύρο σκούφο και να γυρίζω πόρτα πόρτα να πουλάω τα κωλόρουχα; Σε ποιον; Πήγα σε δύο μέρη επειδή ήρθαν οι ξένοι και τους έβγαλα έξω! Και λοιπόν; Πού είναι το μεμπτό; Με έχουν συνδεδεμένο με τη λάμψη, το lifestyle, το glamour, επειδή αυτά δεν τα έχει άλλος στην Ελλάδα και με βγάζουν εμμονικό με τη διασκέδαση. Αλίμονο!



Πώς ήταν η συμπεριφορά των αστυνομικών απέναντί σας, μετά τη σύλληψη;
Τρόμαξα πάρα πολύ γιατί τα παιδιά που με συνέλαβαν, έπρεπε να δείξουν όλη τους τη «δύναμη».(...) Θυμάμαι χαρακτηριστικά, μάλιστα, ότι πήρα να φάω μία τυρόπιτα και την έτρωγα με τις χειροπέδες. Αλίμονο, δηλαδή!



www.real.gr